เหล็กรูปพรรณ (Steel) ที่ใช้ในงานสถาปัตยกรรมในปัจจุบัน แบ่งออกได้เป็น 2 ประเภทหลักๆก็คือ เหล็กรูปพรรณรีดร้อน และ เหล็กรูปพรรณขึ้นรูปเย็น ซึ่งแต่ละแบบจะมีลักษณะที่ต่างกัน ดังนี้

เหล็กรูปพรรณรีดร้อน
คือ เหล็กที่มีการรีด ตอนที่เหล็กยังมีอุณหภูมิสูงประมาณ 1,200 องศา เพื่อให้ได้รูปทรงตามที่ต้องการ เช่น เหล็ก H-Bean, I-Beam, Channel ซึ่งในการรีดเหล็กในขณะที่มีอุณหภูมิสูงนี้ เป็นกรรมวิธีที่ให้ความร้อนแก่เหล็กและทำให้เหล็กเย็นตัวลงเป็นลำดับ เพื่อลดความเครียดในเนื้อเหล็กและทำให้ผลึกเหล็กมีความละเอียดมากขึ้น ซึ่งทำให้เหล็กมีกำลังและความเหนียวสูงขึ้น ซึ่งสามารถรีดเหล็กที่มีความหนาที่มากๆได้ ส่งผลให้เมื่อมีการนำไปออกแบบใช้งาน จะสามารถใช้งานได้หลากหลาย ประเภทการใช้งานของเหล็กรูปพรรณรีดร้อน มักนิยมใช้กันมากในงานโครงสร้างสถาปัตยกรรม และงานสาธารณูปโภคต่างๆ ก็คือ เหล็ก H-Bean, I-Beam, Channel ,Cut beam ฯลฯ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเหล็กรูปพรรณรีดร้อน

 

เหล็กรูปพรรณขึ้นรูปเย็น​

คือ เป็นการขึ้นรูปจากเหล็กแผ่นที่มีอุณหภูมิปกติ โดยเป็นการพับ แผ่นเหล็กและเชื่อมให้กลายเป็น เหล็กกล่อง เหล็กท่อกลม หรือนำแผ่นเหล็กมาพับเป็นตัว Z ซึ่งการนำเหล็กแผ่นมาพับหรือม้วนนั้น จะต้องมีการเชื่อมเหล็กเข้าด้วยกัน และต้องมีการตรวจสอบรอยเชื่อมดังกล่าว จัดเป็นกรรมวิธีที่ทำให้เกิด strain-hardening ในเหล็ก และทำให้เหล็กมีกำลังและความแข็งของผิวต่อการกดสูงขึ้นมากกว่าเหล็กรูปพรรณรีดร้อน แต่จะมีผลทำให้ความเหนียวของเหล็กลดลง

เหล็กท่อกลม CARBON STEEL PIPE
เหล็กข้ออ้อย DEFORMED BAR
เหล็กเส้นกลม ROUND BAR
เหล็กลวด WIRE ROD
เหล็กฉาก ANGLE BAR
เหล็กรางน้ำ CHANNEL BAR
เหล็กสี่เหลี่ยมตัน SQUARE BAR
เหล็กแบน FLAT BAR
เหล็กไอบีม I-BEAM
เหล็กเอชบีม H-BEAM
เหล็กไวด์แฟรงค์ WIDE FLANGE
เหล็กท่อเหลี่ยม/เหล็กกล่อง
เหล็กท่อแบน
ท่อเหล็กดำ
เหล็กตัวซี
เหล็กแผ่นดำ
เหล็กแผ่นลาย
เหล็กท่อเหลี่ยมกัลวาไนซ์
เหล็กท่อแบนกัลวาไนซ์
เหล็กตัวซีกัลวาไนซ์
เหล็กม้วน เส้นกลม
เหล็กม้วน เส้นข้ออ้อย
เหล็กเพลาขาว
เหล็กปลอกเสา